«Πρώτα τα πόδια και τα χέρια σπάσ’ του

να φύγει ο μέσα δαίμονας, ν’ αφήσει

το είδωλο γυμνό μπροστά στην κρίση

την έσχατη εκείνη καθ’ εκάστου.


Κι έναν σταυρό μετά να του χαράξεις

στο μέτωπο, βαθύ, και να τον φτύσεις,

(οργώνουν τις ψυχές οι κατηχήσεις,

μα σπόρο ρίχνουν μέσα τους οι πράξεις).


Και τέλος με σφυρί να του χτυπήσεις

χίλιες φορές το μούτρο, να βουλιάξει

κι αγνώριστο να γίνει, να ’ναι η τάξη

πως δε χωράει καν στις αναμνήσεις»,


έλεγε Αυτός· ποτέ του δεν θα μάθει

ν’ αγγίζει και να δέχεται τ’ αγκάθι.