Σ' αυτό το μυστικό τυπογραφείο
ο ποιητής σαμάνος αναδεύει
τα χρώματα και ψάχνει στα ερέβη
να δώσει μια φωνή: "Μέσα σου δύω,

του κόσμου γνώση, δέντρο του θανάτου".
Κι ο γεωμέτρης του βυθού πνιγμένος,
στο "δεν" του μηδενός κατορθωμένος,
κρατάει τον διαβήτη, τα χαρτιά του,

σαν ψάρι που ο καιρός θ' απολιθώσει
επάνω σε βουνό. Αρμολογείται
το σώμα φανερά και δεν κινείται,
σκυμμένο στον αυλόγυρο, να νιώσει

το φως που' ναι σβηστό, κι εκεί την ψύξη,
τις πύλες που 'χουν όλες τους ανοίξει.