Όπως αντίκρισες τον ταύρο
Και συλλογίστηκες πως αύριο
Θα ζει ο ένας απ’ τους δυο
Έτσι και στ’ άλλο σου φευγιό
Μονάχος ήσουνα∙ κι εγώ
Ξέμεινα εδώ για να διαβάζω
Τις αποχρώσεις του γαλάζιου

Και νιώθω λες και διατάζω
Έναν αόρατο στρατό
Και γι’ άλλα χρόνια εκατό
Στην πόλη θα υπνοβατώ
Όμως εσύ θα ταξιδέψεις
Σαν φάσμα της δικής μου σκέψης
Άλλα τραγούδια να γυρέψεις

Να σε φωτίζει το φεγγάρι
Νεφελωμάτων καβαλάρη
Δίχως ασπίδα και σπαθί
Αν απ’ τον κόσμο έχεις χαθεί
Γυρεύω μέσα σου για νά’ βρω
Και ν’ αντικρίσω το βαθύ
Όπως αντίκρισες τον ταύρο