Μια λέξη τόσο δα μικρή,
πολύ μικρή δισύλλαβη, πολύ μικρή δισύλλαβη.
Στη λήγουσα τονίζεσαι με κρότο κι αγωνία,
στη λήγουσα τονίζεσαι με πάθος και μανία.

Για πάρτη σου ξαναμιλάς,
τους άλλους πάντα τους ξεχνάς, τους άλλους πάντα τους ξεχνάς.
Ποτέ σου δεν κατάλαβες πως δεν είναι ο τόνος κι η οξεία,
ποτέ σου δεν κατάλαβες πως είναι ο λυγμός και η αξία.

Γυρνάς παντού καμαρωτή, καμαρωτή
μ' αυτό τ' ωμέγα σου στην άκρη σαν τρελή.
Κανέναν πια δε σέβεσαι, ούτε υπολογίζεις
και με την πρώτη αφορμή το τραγουδάκι αρχίζεις.

Και λες εγώ κι εγώ κι εγώ
κι εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ
και συνεχίζεις.

Μες στους καθρέφτες που κοιτάς,
αν είσαι όμορφη ρωτάς, αν είσαι όμορφη ρωτάς.
Τον εαυτό σου προσκυνάς, του δίνεις τα πρωτεία
Κι ας φαίνονται τα μούτρα σου πολύ πολύ αστεία.

Χορεύεις μόνη σαν τρελή,
κρατάς για σένα το φιλί, κρατάς για σένα το φιλί.
Στολίζεσαι και κυνηγάς να βρεις την ευκαιρία –
μες στη βιτρίνα σου να βγεις σέλφι φωτογραφία.

Γυρνάς παντού καμαρωτή, καμαρωτή
μ' αυτό τ' ωμέγα σου στην άκρη σαν τρελή.
Κανέναν πια δε σέβεσαι, ούτε υπολογίζεις
και με την πρώτη αφορμή το τραγουδάκι αρχίζεις.

Και λες εγώ κι εγώ κι εγώ
κι εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ
και συνεχίζεις.