Μελαγχολία πρόσοψης, φθορά αυθεντική,
του χάρτου το αποκύημα –σκληρή παραδοχή–
κειμήλιο ξεδιάντροπο, απατηλή γιορτή.

Τα γόνατα στο τρέμουλο, τρεχάλα στο γιατί
τα κέρματα σφαδάζουνε –αγχόνη ιδεατή–
σκληρή ανάγκη σάπια, γυμνώνει το κορμί.

Τρίχες υπόνοιας ντόπιες, πύρωμα στην πληγή
σιωπά η τιμή στο κλάμα –γδέρνεται καταγής.