Αρπάζει το ένστικτο της πείνας μου τη γνώση.
Δεν έχει κόκκαλα τον σκύλο να ταΐσει.
Του αχόρταγου μυαλού το πάθος
εβάλθηκε να στραγγαλίσει.

Τραπέζι άδειο και δυο χούφτες
να μαχαιρώνουν τον παλμό μου.
Πιρούνι αν είχαν και κουτάλι
θα σφάλιζαν το φαγητό μου.

Γι’ αυτό σαν δέντρο ασβεστωμένο
στης αγανάκτησης την πύλη
άνοιξα το αλφαβητάρι
στου στομαχιού μου την καμπύλη.