Πόσα βράδια σε ζητώ στην κάμαρα μου
και με τ’ όνομα σου κλαίω και γελάω.
Τόσα χρόνια σ’ έχω μέσα στην καρδιά μου
κι άλλη αγάπη από σένα δεν ζητάω.

Πότε θα 'ρθεις σαν μια βροχή
σαν ήλιος μες στην καταιγίδα,
σαν το διαβάτη να φανείς
στο δρόμο που σε πρωτοείδα.

Μου ‘πες φεύγω, δεν μπορώ άλλο να ζήσω
κι ήταν νύχτα μες στη θλίψη, μες στο κρύο.
Σου είπα μείνε, δεν μπορώ να λησμονήσω
τις στιγμές που έχουμε ζήσει εμείς οι δυο.

Πότε θα 'ρθεις σαν μια βροχή
σαν ήλιος μες στην καταιγίδα,
σαν το διαβάτη να φανείς
στο δρόμο που σε πρωτοείδα.