Είναι παιδιά από ατσάλι γεννημένα
με αστραφτερή αντί για δέρμα πανοπλία,
τα δυνατά του κόσμου αυτού είναι πλασμένα
να τερματίζουν πάντα πρώτα στην ευθεία.

Ξέρω καλά πώς είναι μάτια μου, σκεπάσου
ξέρω πώς είναι να κρυώνεις από μέσα σου,
σπασμένα τζάμια τα μεγάλα όνειρά σου
πετροβολήσαν σε μια νύχτα την καρδιά σου.

Ξέρω πώς είναι να κρυώνεις από μέσα σου,
ξέρω καλά πώς είναι μάτια μου, σκεπάσου.

Είσαι κι εσύ, είμαι κι εγώ, τα νικημένα,
που ‘χουν στα μάτια μας τα δάκρυα πετρώσει,
κοιμήσου, ησύχασε, κρατήσου από μένα
θα σου χαϊδεύω τα μαλλιά ως να ξημερώσει.

Ξέρω καλά πώς είναι μάτια μου, σκεπάσου
ξέρω πώς είναι να κρυώνεις από μέσα σου,
σπασμένα τζάμια τα μεγάλα όνειρά σου
πετροβολήσαν σε μια νύχτα την καρδιά σου.

Ξέρω πώς είναι να κρυώνεις από μέσα σου,
ξέρω καλά πώς είναι μάτια μου, σκεπάσου.