Κάθε πρωί ο ουρανός
φυλάει ένα σκοτάδι
που μένει πάντα εκεί πιστό
σαν της μαμάς το χάδι

άλλοτε στέκεται μικρό
ο κόσμος να γιορτάζει
μα άλλοτε απλώνει σκοτεινιά
κι όλη τη γη σκεπάζει

Θέλει ψυχή ο ουρανός
τα φώτα του να σώσει
κι αν δεν ανάψει ο δειλός
Θεό θα΄ χει προδώσει

Θέλει αγάπη αγνή διαρκώς
τους φόβους να σκοτώσει
να τον πιστέψει ο ωκεανός
γαλάζιο να του στρώσει

κάθε πρωί ο ουρανός
φυλάει ένα σκοτάδι
που μένει πάντα εκεί πιστό
σαν το σκυλί του Άδη

όποιος κοιτάει ουρανό
καθρέφτη να τον βλέπει
να μη γελιέται πως αυτός
διαφέρει σ’ ό, τι έχει