Προσθέτω…

Άλλα παγωμένα παραμύθια,

αξύριστα πυκνά γένια,

νύχια κομμένα με δόντια

και κόκκινα μάτια με βαριές σακούλες.

Όλα

σιωπούν στο φόβο

σαν γάτες του Φεβρουαρίου

τρελαμένες στην παρέα…

Γκρινιάρης με τον εαυτό μου,

ομιλητής με τη φαντασία,

παραπονιάρης για ό,τι δεν πρόλαβα

και τεμπέλης στο τρέξιμο απ’ τη βιασύνη.

Λάτρης της ζωτικής συμπεριφοράς,

ερωτικός… μέχρι το πηγάδι των δακρύων,

πολεμιστής στον εγωισμό

και νοικοκύρης στον πλούτο της ψυχής.

Να γράφω ακόμα

θα γίνω κακός…

δεν θέλω να τιμωρώ το όνομα που έχω

με την αγριάδα του Λέοντα.