Πάντα συμφωνώ

με το σενάριο των ονείρων.

Τη στιγμή

διορίζω βασιλιά

χωρίς να βλέπω

το φόρεμα της σκέψης.

Στο κοστούμι που φορά

δεν έραψα ποτέ ασημένια κουμπιά

και το φώσφορο των κοκάλων μου

δεν περισσεύει ποτέ

να φαίνεται.

Εκτιμώ απεριόριστα την απέναντι όχθη

και τη γέφυρα της φαντασίας μου

καρφώνω

σαν σύμβολο της καλοσύνης...

Δεν μ’ ενδιαφέρει τι κρατάς στην τσέπη σου

ούτε για την περιουσία σου

θέλω να ξέρω,

έχω μια ζυγαριά πόνου,

που κάθε πράγμα αφήνει το βάρος

με την αληθινή πτώση.

Θέλω να είμαι βουλή των ονείρων

με βουλευτές

την ψυχή μου.