Τεράστια πόλη απόψε μοιάζει
ο ουρανός
και μου είναι δύσκολο να παίρνω
απουσίες από τ' αστέρια.

Αστέρια -σπίτια αμέτρητα-
που δε μετριούνται
όσο και αν τα απαριθμώ.
Κοντινά, φωτεινά, μακρινά μα προσιτά
στη φαντασία του χεριού.

Θέλω να κλέψω αυτά τ' αστέρια
να τα χαρίσω δώρα στα παιδιά μου
τα Χριστούγεννα.

Κι αργότερα
να τα προσφέρω στα κορίτσια μου
για να 'ναι πιο όμορφα
τη μέρα του γάμου τους.

Ξεχνιέμαι στη γαλήνη αυτής της νύχτας
μέχρι το ξημέρωμα.
Όταν πια όλα έχουν χαθεί
κι οι τσέπες μου είναι γεμάτες άστρα
από χαρτί και σκόνη.

Σα ξεχασμένα εισιτήρια.