Τώρα μεγάλωσαν και γίνανε άντρες.
Παντρεύτηκαν και βάσεις ζωής έχτισαν.

Για μένα όμως έμειναν οι ίδιοι
οι καλύτεροι, οι ομορφότεροι
οι μικρότεροι και οι πιο ζωηροί
που χαίρονταν με τις καραμέλες
όταν τις έβγαζαν από την τσέπη μου
μία-μία.

Τώρα μεγάλωσαν.

Στους ώμους μου έχω
τα δυνατά τους μπράτσα
εκεί στη φωτογραφία,
στο κομοδίνο μου.

Τα ανίψια μου.

Μια αγάπη που τα χρόνια κράτησαν ζωντανή
σαν την αγάπη που για τον αδερφό
κρατούνε πάντα τα κορίτσια.

Πόσο χαίρομαι που μεγάλωσαν...

Με τον ίδιο τρόπο που κι αυτοί κάποτε
χαίρονταν να τους πηγαίνει
ο θείος τους στο πάρκο.