Σε κούρασα, Έλντα
στους παλαβούς δρόμους
της φαντασίας μου.

Σε κούρασα δείχνοντας
πόσο κοντά είναι
η αλήθεια, το «κάθε μέρα μας»
και το όνειρο.

Ίσως και να 'θελα να σε περάσω
μες στη δική μου τη ζωή
την άλλη την πολύχρωμη.
Πέρα από το γκρίζο σύνορο
της κάμαράς σου.

Σε κούρασα, Έλντα
για να είσαι ακούραστη
μ' αυτά που θα πασχίσεις στη ζωή σου
χωρίς να με ξεχνάς
σαν πατέρα και ποιητή
ανάμεσα στους γκρίζους τοίχους του σπιτιού
που στα όνειρά μας
κάμπους καταπράσινους
τους βλέπω.

Σε κούρασα, Έλντα,
κόρη και μεταφράστριά μου.