Αγαπιούνται μέρες τώρα.
Εκεί. Στη βιτρίνα.
Με χείλη βελουδένια
και γούνα συνθετική.

Μια πολική αρκούδα
αγκαλιασμένη μ' ένα μεγάλο
γκρίζο ελέφαντα.

Τους καμαρώνω,
γελώ και σκέφτομαι
πως το ζευγάρι αυτό
έχει ό,τι μας λείπει
κάθε μέρα.

Την αγκαλιά του παιχνιδιού.
Χωρίς όρια γεωγραφίας και λογικής.

Μάστοροι αδαείς τους ένωσαν
με μαλακά υφάσματα
που προκαλούν την τρυφερότητα.

Για πάντα.

Όσο «πάντα» διαρκούν τα ζηλευτά παιχνίδια.