«Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη»
μου είχες πει…
Κι εγώ,
μόνο τα κόκκινα φιλιά
ονειρευόμουν.
Έτσι νόμιζα
πως ήταν όλα τα φιλιά
του πάθους και
του τριαντάφυλλου
και τ’ ουρανού
που καίγεται

T’ αηδόνια, τʼ άστρα
απʼ τα φιλιά μας
γεννημένα
κόκκινα τα ήθελα κι αυτά

Κι όταν εντέλει με πλησίασες
μ’ ένα φυλλάδιο
κόκκινο της επανάστασης
(αυτής που αναβλήθηκε
για λόγους ανωτέρας λείας)
που γέμισε αργότερα
τους κάδους ανακύκλωσης
χαρτιού και επιθυμίας,
λέξη ανώδυνη
μικρό φιλί σου
το μέτωπό μου καταδέχτηκε.

Το φύλαξα το
κόκκινο το ακριβό σημάδι
και για καιρό αυτοπαραμυθιάστηκα
Ινδή ιέρεια πως ήμουν…