Κάθε χρόνο στη γιορτή της γυναίκας
όλη τη μέρα σκέφτομαι
τη θεία της μαμάς
που έπεσε στο πηγάδι
για να πεθάνει εκεί μόνη της
στο πηχτό σκοτάδι
γιατί περίμενε παιδί χωρίς να έχει παντρευτεί.

Τι ντροπή για τους γονείς
άριστη τροφή και για τους συγγενείς
τους δράκους, τους κανίβαλους
που ζούσαν περιμένοντας
στο δάσος με τις καστανιές.
Μα κυρίως σκέφτομαι
τους μαθητές της
ποτέ τους δεν συνάντησαν
άλλη δασκάλα
να μοιάζει με φέγγος πρωινό.

Τις άλλες μέρες την ξεχνώ
κι έχει από χρόνια ξεθυμάνει
του πηγαδιού βαθιά κραυγή
στης λήθης τις προσήλιες κορυφές