Τη μέρα που έφυγα
φορούσα ήσυχα ρούχα
θυμάμαι
πως άγγιζα τον εαυτό μου
απαλά
κλείνοντας την πόρτα
στα πράγματα
που σώπασαν μαζί μου
περιμένοντας
ο ζητιάνος στη γωνία
με στόμα σοβαρό
ρώτησε αν χρειάζομαι κάτι
κι η γάτα παρατηρούσε αδιάκριτα
τρώγοντας
ένα σπουργίτι νεκρό
σε μια άλλη ζωή
η μητέρα
μου χάιδευε την πλάτη στοργικά
κοίταξε εκείνο το παιδάκι
κοίταξε εκείνο το παιδάκι
μου έλεγε
κυνηγάει πεταλούδες
και πηδάει ως τον ουρανό
να τις φτάσει