Χαιρέτισε μου εκεί που βρίσκεσαι την προσμονή
και πες της πως ότι και νάναι
είναι μια συντροφιά,
σκυφτή, σαν γριά που πλέκει
και ξεράθηκαν τα μάτια της κρεμασμένα στο νήμα.
Εμάς εδώ δεν μας χρειάζεται.
Γίναμε σχεδόν αυτάρκεις με την ανία μας
που την περιφέρουμε παντού
σαν κραυγαλέο αθλοθέτημα.
Εμείς εδώ γίναμε αυτάρκεις με την ανυπαρξία μας
που την καλύπτουμε με περιβλήματα άδειων βιβλίων.
Χαιρέτισε μου το βιολετί σύννεφο που δεν με γνώρισε.
Η βροχή του ίσως μας φέρει φέτος καρπό.