Λάμπουν τα δέντρα κόκκινα στο Γράμμο
απ' το φθινόπωρο του εμφυλίου,
αίμα πίνουν οι ρίζες τους ακόμα.

Τι θα 'ταν η ζωή μας δίχως ήττες
δίχως συντρίμμια οράματα τι θα 'ταν
αν δεν είχαμε τι να χτίσουμε πια.

Μεσάνυχτα στην Εθνική Βιβλιοθήκη
στις αίθουσες νεκρική σιγή, αθόρυβα
ροκάνιζε το σαράκι την ιστορία.

Θεέ μου, οργή απ' την οργή σου είμαι
κι είμαι σπίθα απ' το τζάκι σου,
φύλαξέ με μην κάψω τον κόσμο.