Μια ανθισμένη αμυγδαλιά
τ' Άη Βασιλιού χτενίζονταν
στο κάτοπτρο της σελήνης.

Οι λέξεις έχουν φτερά σα μύγα
πέταξε μια από 'να στόμα και κάθισε
ολημέρα στο κούτελό μου.

Εγώ κρατάω ζωντανούς τους νεκρούς,
άμα πεθάνω εγώ θα τους κρατήσουν άλλοι,
μαζί μ' αυτούς κι εμένα.

Τρεις μέρες σ' ακολουθάει ο καλός στίχος,
την τέταρτη σε κεντάει ελαφρά κι αρχίζει
να ρέει το αίμα σου στο ποίημα.