Σε μια γωνιά της ΣβέαΒέγκεν, μεσάνυχτα,
έπεσε ο πυροβολισμός.
και η σφαίρα βρήκε τη βασιλόφλεβα
της ειρήνης του κόσμου.

Ποιος το περίμενε, Ούλοφ, τόσο άξαφνα
μ΄ένα σαλτάρισμ΄αστραπή
να μπεις στην αιωνιότητα ακέριος!

Χαράματα είδαμε ένα κοπάδι περιστέρια
να φεύγουν με ματωμένα φτερά
προς όλα τα σημεία του ορίζοντα.

Πώς έκλεισαν όμως τα μάτια μας πώς
σε αφήσαμε ολομόναχο στη νύχτα
μπροστά στο ρεβόλβερ του δολοφόνου;

Η σφαίρα βρήκε τη βασιλόφλεβα
κι άδεισε απ΄το στήθος σου
στο πεζοδρόμιο το λίγο φως του κόσμου.

Κι ήρθαν απ΄το σκοτάδι οι γριές ήπειροι
με βότανα και κομποσκοίνια να σε γιάνουν.
ήρθε η Ασία και η Αφρική που αγάπησες,
βουβές, με τις κοιλιές πρησμένες.

Μα είναι στενή η Σβέαβέγκεν, Ούλοφ,
καιρός να την πλατύνουμε: σήμερα κιόλας
της χαρίζουμε τ΄όνομά σου!

Για να περάσουν τα ποτάμια
με όλα τα δάκρυα που χύθηκαν για σένα.

Να βολευτούν οι σαραντάπηχ΄ ίσκιοι
με τα γαρούφαλα στο κορμί:
ο Λόρκα, ο Μπελογιάννης, ο Λουμούμπα,
ο Τσε, ο Μάρτιν Λούθηρ, ο Αλιέντε-

Οι χιλιάδες που θα σε κρατήσουν χεραγκαλιά
στην πρώτη γραμμή της πορείας
για τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Και κάθε νύχτα, ώρα έντεκα και είκοσι,
σα θα σκολάει ο κινηματογράφος
στα χνάρια σου θα περπατούν οι αγαπημένοι,
σίγουροι, δίχως το ρεβόλβερ στην πλάτη.