Ναοί από μάρμαρο, κύκνοι στα ουράνια

λυκοποριές σε απάτητα γκρεμά∙

νησιά, της πυρκαγιάς βυζιά

καπνίζουν μαύρες σκέψεις.

Εδώ δεν καρποφόρησαν

τα προϊόντα της Αμερικής.

Ήρθαν οι μεταλλειολόγοι και το ‘παν:

Η Ελλάδα είναι από γρανίτη.

Οι κάμποι κρύβουν τη φωτιά τους

στις ασταχυές με τις δεσμίδες σφαίρες.

Ο αγέρας σέρνει διάτρητη

τη χλαίνη του απ’ τον πόλεμο

και οι πίδακες είν’ ανεμόσκαλες

πάνω απ’ τις αγκαθοτοπιές.

Ήρθαν οι ποιητές και το τραγούδησαν:

Η Ελλάδα είναι από γρανίτη!

Νύχτωσε τώρα όλοι το ξέρουν

πως πέρασε τις χειροπέδες της η μέρα

στην Αθήνα -όπως καλά το ξέρουν

ότι ο Χάρρυ Τρούμαν που άδειασε

σαν καταρράχτες τα ναπάλμ

στάχτη και κουρνιαχτό να κάνει

τ’ αντάρτικα ταμπούρια, μούγκρισε:

Η Ελλάδα είναι από γρανίτη!

Οι υποκόπανοι των όπλων σπάζουν

στων οικοδόμων τα κεφάλια -σπάζουν

και οι ώρες αβγά κλούβια

στα χέρια των τυράννων∙ σήμερα

βουίζει ο Απρίλης πως η Πίνδος

στα φαράγγια της κλώθει έναν Άρη.

Ήρθαν οι ιστορικοί και το μαρτύρησαν:

Η Ελλάδα είναι από γρανίτη!