Η ποίηση πρέπει να λειτουργεί
Όπως η σάρκα
Ν’ αναπνέει εκστατική
Βυθισμένη σε μεγαλοπρεπή λήθαργο
Απ’ τις ηδονικές ανάσες του αγαθού
Που λέγεται ζωή
Να πάλλεται ερωτευμένη
Μέσα στη δακρυόεσσα μοναξιά
Της καθαρτήριας φαντασίας
Να δίνεται λαγγεμένα
Τραγικά γυμνή
Τόσο υπέροχα αφημένη
Στα χέρια της έμπνευσης
Μια βουτιά του μυαλού είναι αρκετή
Για ν’ ανασύρει πετράδια
Να κυοφορεί το νέο
Που άξενο έρχεται
Να γεννά τέλος
’’Καθοδηγούμενα όνειρα’’
Ωραία υποσχόμενα ποιήματα