Μεσ’ τη δροσιά της χαραυγής κατηφορίζεις
είσαι γεμάτος από τ’ άστρα τ’ ουρανού
κι ούτε μια σκέψη σου καλή δε μου χαρίζεις
όπως μου χάριζες στο φως του δειλινού.

Θα ξανανθίσει γιασεμί στη γειτονιά σου
και τ’ άρωμά του στην καρδιά σου θα μπλεχτεί
και σαν ακούσεις τις φωνές ενός θιάσου
στα μυστικά όλη η ζωή σου θα παιχτεί.

Μεσ’ τη χαρούμενη Αθήνα όλα στάχτη
κι εγώ γυρεύω της ανάσας σου το φως,
είναι τα νήματα κουβάρι στο αδράχτι
κι είναι στα χείλη σου ο έρωτας στυφός.

Θα ξανανθίσει γιασεμί στη γειτονιά σου
και τ’ άρωμά του στην καρδιά σου θα μπλεχτεί
και σαν ακούσεις τις φωνές ενός θιάσου
στα μυστικά όλη η ζωή σου θα παιχτεί.