Δαντελωτές χαίτες αλόγων στα αδράχτια των ονείρων,
η καταχνιά χρόνος των κοιμισμένων χρυσαετών.
Μια κατάλευκη μέρα η προηγούμενη της ζωής μας,
οι καπετάνιοι των ονείρων περιδιαβαίνουν τα λιμάνια της αθανασίας.
Τα νερά των ωκεανών ορμητικά,
εφήμερος ο κυματοθραύστης της μοίρας.
Τα δελφίνια ταξιδεύουν για τις θάλασσες του νότου,
το ταξίδι τους ένας ολόγιομος καημός.
Οι ονειροδείκτες τυχαίοι στα σύνορα των ουρανών,
οι φωνές των ναυαγίων ασύλληπτες.
Στα καράβια των μοναχικών πειρατών μια φωλιά περιστεριών,
η τελευταία υπόσχεση του Ποσειδώνα τρίαινα πανάρχαιη.
Γενναίοι πολεμιστές τρυγούν τις ηλιαχτίδες του σεληνόφωτος,
οι Διόσκουροι ακονίζουν τα σπαθιά τους.

Ένας μεγάλος πλάτανος κοιμίζει τους αγγέλους,
η μελωδία των ξανθών φεγγαριών συναρπαστική.
Οι καμπανούλες των βυθών χαιρετούν τους ιππότες των ανέμων,
τα εικονίσματα ταξιδεύουν στα γαλάζια κύματα.
Οι δροσοσταλίδες καταιγίδα τρυφερή,
τα κρίνα ανεμίζουν τα λευκά τους όνειρα.
Η τελευταία μας επιθυμία μια ξανθισμένη πασχαλιά,
η εποχή των γλυκών μας χρόνων προσευχή κρυστάλλινη.
Οι αμμουδιές των ήλιων μας χρυσό θυμίαμα,
η γέννηση της απεραντοσύνης σιωπηλή στοργή.