Πατρίδες και παρτίδες.
Στο ίδιο χωνευτήρι παθών.
Η πρώτη να χάνεται από τη δεύτερη
και τούτη να ποντάρει στην πρώτη.

«Μια παρτίδα ακόμη».

Με έντρομο ύφος ξυπνάς
από το λήθαργο μεσαζόντων ονείρων.
Αυτά, βέβαια, κερδίζουν διπλά.
Από την παραγωγή υποσχέσεων
και την κατανάλωση μύθων.

Και η παρτίδα σώζεται.
Ράθυμα κάποιοι σκορπούν τα χαρτιά.
Και η νύχτα, με μαύρη δαντέλα, αποπνέει σιμά τους.

Και η πατρίδα πενθεί.
Έντρομοι κάποιοι συλλέγουν χαρτιά.
Αποτυπώματα νύχτας σε ορθάνοιχτη πόρτα.

ερωτικά