Λόγια αλκοόλης χύνονται στο τραπέζι.
Το ποτάμι μέσα σου, κατοικίδιο που διψά.
Πλαστελίνης αβέβαιο σχήμα, το σώμα σου.
Πλάθεσαι σε απουσία.
Με βλέμμα που κρούει το κρύσταλλο του ποτηριού.
Και φαίνεσαι θολή, διπλή και ραγισμένη.
Φοράς ασημένια γάντια.
Πενταδάκτυλοι αστερίες, λεκέδες στο κορμί
κομμένη στα δυο.
Ενώνεσαι.
Στο κείμενο του χαράκτη.
Του χαρίζεις θάλασσα. Κυρτώνεις.
Πέφτεις στο κρεβάτι άοπλη.
Αισθήσεις να γευτεί το άλλο σώμα.
Βλέμμα, κινήσεις και ποτό στροβιλίζονται σε κόκκινα τακούνια.
Ρίχνεις μια σταγόνα φως στο δηλητήριο της σάρκας.
Διχαλωτό και άνευρο το βράδυ του Σαββάτου.
Μετά τα μεσάνυχτα η κάθε ανάσα χρεώνεται διπλά.

Ξημέρωσε.
Ρέστα σου γύρισε η ηχώ που φλυαρούσε ασύστολα όλη νύχτα.