Η νύχτα πέφτει πυκνά σαν το χορτάτο σκυλί που
αποκοιμιέται στα πόδια του. Τα δοξάρια των κοριτσιών,
φαλλικά αναστήματα στη μικρή κόκκινη νύχτα. Η κορυφαία
παίζει βιολί στην άκρη της ακτής.
Το βιολί, σώμα μιας άλλης γυναίκας, το δοξάρι εισέρχεται
στο σώμα της, στο σώμα μιας άλλης γυναίκας κι ύστερα ήχος
vacuum, βαθύς στεναγμός, και πάλι μελωδία, γλυκιά επαφή,
ύστερα κενό, σηκώνει ψηλά το δοξάρι, δεν αγγίζει το βιολί
μόνο το κοιτά, από πάνω, έως κάτω, μηροί, καμπύλες, λαιμός,
ακούγεται το θρόισμα των βλεφάρων καθώς ανοιγοκλείνουν
στο κάλεσμα.