Μοχθηρός ο χειμώνας και φέτος

καπηλεύεται αντιστάσεις

η καθημερινότητα αναίσχυντα σκυθρώπιασε

σε άστεγες καλή μέρες

κι η αξιοπρέπεια γονάτισε

σε λιγδερά συσσίτια

φιλάνθρωπης συγκατάβασης

χέρια που άλλοτε έκοβαν μαργαρίτες

για να στολίσουν χειμώνες

αγκαλιάζουν ευλαβικά

τη θαλπωρή της πλαστικής επιβίωσης

νοθευμένα χαμόγελα

ξεπαγιάζουν στο πεζοδρόμιο

ντυμένα πεθαμένες εφημερίδες

με γεγονότα που σώπασαν τις λέξεις

στάζοντας τα τελευταία γραμμάρια

αποστεωμένης ανθρωπιάς

η νύχτα ναρκοθετημένη

με γυάλινες οάσεις

λιώνει μεθυσμένα αστέρια

να ζεστάνει επίγεια μοναξιά

όσο η πόλη κοιμάται!