Κάθε πρωί

ο ίδιος κήπος ξημερώνει

λευκά κεφάλια λουλουδιών

ακίνητα στο νερό

νιώθω το σώμα που λείπει

σφαγμένο στη δίψα

μ’ όλο το χάδι στους ώμους

χωμάτινο