« Κυρά έχεις όμορφο μικρό στο μόσχο αναθρεμμένο.

Το λούζουν, το στολίζουνε στο δάσκαλο το στέλνεις.

Το καρτεράει ο δάσκαλος με μια χρυσή βεργούλα,

το καρτεράει η δασκάλισσα με δυο κλωνάρια μόσχο.

Παιδί μου πού ειν’ τα γράμματα, παιδί μου πού ειν’ ο νους σου;

Τα γράμματά μου στο χαρτί κι νους μου πέρα δέρνει,

πέρα στις νιες τις όμορφες, πέρα στις μαυρομάτες

που `χουν τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι ».