ΑΓΡΙΑ που ’ναι η λάβα σου,
και ένα κουτάκι σπίρτα
να μην έχει στο συρτάρι.
Αποτραβιέσαι από μένα μακριά σαν τα λουλούδια,
έτσι γιατί σ’ αρέσει,
γιατί το ’θελες.

Μα δεν αγαπιέται αυτή η αγάπη.
’Άντε μέχρι τα γόνατα
αυγουστιάτικα να σε γεμίσει φεγγάρια.