Αναστενάζουν απόψε οι ουρανοί
και τη φτωχή μου την καρδιά
την κομματιάζουν χιλιάδες κεραυνοί.

Ο άνθρωπος, ο άνθρωπος
που είχα σαν θεό μου
μου σκότωσε, μου σκότωσε
απόψε τ’ όνειρο μου.

Κι αναστενάζουν απόψε οι ουρανοί
για μιαν αγάπη έρμη κι ορφανή.

Αναστενάζει απόψε κι η βροχή
τα λόγια μοιάζουν αστραπές
το μαράζι ποτάμι στη ψυχή.

Ο άνθρωπος, ο άνθρωπος
που είχα σαν θεό μου
μου σκότωσε, μου σκότωσε
απόψε τ’ όνειρο μου.

Κι αναστενάζουν απόψε οι ουρανοί
για μιαν αγάπη έρμη κι ορφανή.