Την περιμένεις κι έξω βρέχει
στην πόρτα έχεις τα κλειδιά
κάνεις τσιγάρο κι όλο ελπίζεις
μήπως φανεί μες στην καρδιά

Φίλε μου εγώ μες στη αγάπη
τα δίνω όλα και γι αυτό
παίρνω μόνο τίποτα
και πάντα πικρό το πίνω το ποτό.

Για μιας γυναίκας την καρδιά
χτυπάει αετό ο κεραυνός,
του κομματιάζει τα φτερά
και δάκρυα ρίχνει ο ουρανός.

Την περιμένεις, δεν θα γυρίσει
μοιάζει σαν όλες και αυτή
τον ίδιο πόνο έχω ζήσει
μην παίζεις πια με τα γιατί.

Φίλε μου πονάω δεν το θέλω
με κυβερνάει η ψυχή
μες στου έρωτα το μονοπάτι
βοηθάει βλέπεις κι η βροχή.

Για μιας γυναίκας την καρδιά
χτυπάει αετό ο κεραυνός,
του κομματιάζει τα φτερά
και δάκρυα ρίχνει ο ουρανός.