Ήταν ωραίο αυτό το χέρι
που σε τράβηξε απ’ το σκοτάδι
ύστερα απ’ τη νύχτα
ήταν ωραίο το πρωί,
Ύστερ’ απ’ το πηγάδι
ήταν ωραίος ο κάμπος
πράσινος να πετάει τα χρωματιστά του πουλιά
— ήταν ωραίο το χέρι που σε σήκωσα.

Όμορφο που ’ναι το πρωινό.

Πια, δεν σε κυνηγάνε
τα θηρία της νύχτας καταλάγιασαν.
Κάμπε και πετούμενα,
φύση ωραία,
πάρε με. ’Αφήστε με
να κατοικήσω μαζί σας.