Δεν έχεις χρόνο, δεν ζητάω,
μισή Τετάρτη, ένα σεντόνι,
φιλί αφήνεις στο λαιμό μου
και ένα σημάδι που πληγώνει.

Δεν λες κουβέντα, δεν μιλάω
μα το τηλέφωνο επιμένει
έχεις αργήσει, που γυρίζεις
στο σπίτι αυτός σε περιμένει.

Θα το θυμάμαι αυτό το σώμα
που ήταν στα χέρια μου ψωμί,
θα σε θυμάμαι όταν διψάω
κι όταν πεινάω σε άλλο κορμί.

Μου είπες αντίο, δεν αντέχεις
σιωπή εγώ, την πόρτα κλείνω,
μαζί σου φεύγει ο έρωτας μας
μα ούτε κι εγώ μπορώ να μείνω.

Θα το θυμάμαι αυτό το σώμα
που ήταν στα χέρια μου ψωμί,
θα σε θυμάμαι όταν διψάω
κι όταν πεινάω σε άλλο κορμί.