Τα αγόρια είναι πίθηκοι δεν πλένονται ποτέ
τα κορίτσια είναι μαϊμούδες όλο μακιγιάρονται.
Τα αγόρια μυξοκλαίνε όταν χάσει η ομάδα
τα κορίτσια κλαίν’ έτσι κι αλλιώς όλη την εβδομάδα.

Τα αγόρια είναι μαμάκηδες, πισωφουστανατζήδες
τα κορίτσια είναι στρίγγλες και πατάνε όλο τσιρίδες.
Τα αγόρια αν δε νικήσουνε δεν μπαίνουν σε παιχνίδι
τα κορίτσια σε προδίδουνε για ένα δαχτυλίδι.

Τα αγόρια βγάζουν κάλτσες και ψοφάνε τα ποντίκια
τα κορίτσια μπογιατίζονται για δυο μικρά μπιμπίκια.
Τα αγόρια εκστασιάζονται με ψευτογκατζετάκια
τα κορίτσια βάζουν ρούχα σε σκυλάκια και γατάκια.

Αχ βρε παλιομισοφόρια τι τραβάν για σας τ’ αγόρια,
το ’ριξες και πάλι απόψε το φαρμάκι σου,
Κι έκανες ξανά να κλαίει το κοριτσάκι σου.

Κι όμως είναι τόσο ωραίο τ’ ότι δεν είμαστε ίδια
σκέψου βαρετή που θα ’ταν η ζωή χωρίς παιχνίδια.
Και το πιο καλό παιχνίδι είναι εκείνο που αγνοείς
που ’χει δύσκολους κανόνες κι αν νικήσεις θα χαθείς.

Πως μ’ αρέσουν τα κορίτσια
πως μ’ αρέσουνε τ’ αγόρια
πως μ’ αρέσει που γκρινιάζεις
πως μ’ αρέσει που βρωμάς.
Ότι και να λες το ξέρω
πως στο βάθος μ’ αγαπάς.