Χτυπώ την πόρτα του σπιτιού της να μ‘ ανοίξει
κι αυτή στον πόνο μου ανάβει μια φωτιά.
Απ’ τη ζωή της αδίστακτα με σβήνει
όταν τη βρίσκω σε μια ξένη αγκαλιά.

Βγάλε μαχαίρι, βγάλε μου
και τη ζωή μου απόψε,
ξερό κλαδί που έγινε
μ’ ένα σου χέρι κόψε.

Δεν την αντέχω τη ζωή
τι να την κάνω,
θα πάψω πια να ζω
αφού μια αγάπη χάνω.

Για κάποιον άγνωστο στην πόρτα της με βλέπει
και για ζητιάνο που γυρίζει με περνά.
Απ’ τη ζωή της αδίστακτα με σβήνει
της προδοσίας το πιοτό σαν με κερνά.

Βγάλε μαχαίρι, βγάλε μου
και τη ζωή μου απόψε,
ξερό κλαδί που έγινε
μ’ ένα σου χέρι κόψε.

Δεν την αντέχω τη ζωή
τι να την κάνω,
θα πάψω πια να ζω
αφού μια αγάπη χάνω.