Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
στο πέτρινο γεφύρι
στο έμπα του καλοκαιριού
σ’ έπινα στο ποτήρι.

Μα έφυγες το Σεπτέμβριο
όπως το καλοκαίρι
πάνω που φθινοπώριαζε
εβρήκες άλλο ταίρι.

Κράτα χειμώνα όσο μπορείς
γιατί το καλοκαίρι
μου τηνε φέρνει στο μυαλό
και η καρδιά υποφέρει.