Σ’ ένα βιβλίο ανοιχτό
που’ χει από μόνο του ολόλευκες σελίδες
γράφει ταξίδι μακρινό
κι από τα όνειρά της μάζεψε πυξίδες

Νιώθει πως είναι δυνατή
κι έχει στα μάτια της μια κρυσταλλένια λάμψη
σαν μέρα ανοιξιάτικη
σαν σπίθα που άναψε φωτιά το χθες να κάψει

Καινούριο απόπλου ξεκινά κι όλες οι θάλασσες γλυκά
την αγκαλιάζουν
τον ουρανό αστρομετρά κι όλοι οι χάρτες σε τροχιά
τις σκέψεις βάζουν

Πόσα λιμάνια καρτερούν
και στο βυθό τους θέλουν
ν’ αγκυροβολήσει

Όλα μπροστά της πολεμούν
μα εκείνη στ’ ανοιχτά
ελεύθερη θα ζήσει

Καινούριο απόπλου ξεκινά
κι όλες οι θάλασσες γλυκά
την αγκαλιάζουν
τον ουρανό αστρομετρά
κι όλοι οι χάρτες σε τροχιά
τις σκέψεις βάζουν

Αφήνει πίσω τις στεριές
που εγκλωβίζουν τα φτερά
και την τρομάζουν
και ξεφυλλίζει ξαστεριές
που την πορεία κάθε βράδυ
τής χαράζουν