ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ
Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΛΕΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΨΥΧΙΚΟ Ή ΑΠ’ ΤΙΣ ΤΖΙΤΖΙΦΙΕΣ
ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΕ ΚΟΥΡΑΖΕΙ
ΚΡΑΤΑ ΜΕ ΣΦΙΧΤΑ
ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΜΗ ΣΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ
ΨΑΧΝΕΙΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠ’ ΤΟ ΘΕΜΑ
ΟΜΩΣ ΞΕΡΩ ΣΕ ΤΡΑΒΑ ΤΟ ΛΑΓΝΟ ΜΟΥ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ
ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ
ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΛΙΑ
ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ
ΕΛΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ
ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΘΕΛΩ ΜΕ ΒΡΟΧΗ ΚΑΙ ΜΕ ΧΑΛΑΖΙ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΣΕ ΕΚΤΙΜΩ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑΥΜΑΖΩ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΣΟΥ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
Μ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΩΡΟ ΜΟΥ
ΕΙΝ’ΑΠΑΝΩ ΝΑ ΛΙΩΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ

ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ
ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΜΙΛΟΥΣΕΣ ΧΤΕΣ
ΣΤΗ ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΗ ΦΙΛΗ ΣΟΥ
ΚΙ ΑΝ ΑΛΛΑΖΕΣ ΜΑΤΙΕΣ
ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ
ΤΟ ΞΕΡΩ Μ’ΑΓΑΠΑΣ ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ
ΚΙ ΑΣΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ
ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ
ΔΕΝ ΔΙΝΩ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΡΑ ΤΣΑΚΙΣΤΗ
ΝΑ ΜΑΣ ΑΚΟΥΝ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΙ
ΑΣ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΖΕΙ
ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙ
ΘΕΛΩ ΜΟΝΑΧΑ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙ

ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΝ’ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΠΩΣ ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ
ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ
ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΛΑ Σ’ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ
Η ΤΥΧΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ