Το ξέρω πια
Έψαχνες να μπεις τόσα χρόνια στο πεπρωμένο μου
Σε κάποιο καφενείο έβρεχε αυτή σου η σκέψη
στο κρεβάτι ξαπλωμένος δίπλωνες το σεντόνι
Για να μ’ εκτελέσεις
Και στον καθρέφτη σου μια μέρα
είπες «αυτήν θέλω»
Αθώα σαν μια πρώιμη άνοιξη
ή σαν μια αναπόφευκτη καταστροφή.