Κώλοι υπάρχουνε πολλοί εις το ωραίον φύλλον,
με σχήματα διάφορα σε μέγεθος ποικίλλον.

Κώλοι χοντροί, κώλοι λεπτοί, κώλοι απαλοί κι αφράτοι,
κώλοι σα ζύμη μαλακοί και κώλαροι τριζάτοι.

Κώλοι σκληροί σαν πέτρινοι και άλλοι λαστιχένιοι,
Κώλοι δροσάτοι, τροφαντοί και κώλοι μαραμένοι.

Κώλοι μεγάλοι σαν βουνά και κώλοι μια χουφτίτσα,
κώλοι που ‘χουν κουνήματα και κάνουνε καπρίτσια.

Κώλοι σαν τάβλα επίπεδοι κι άλλοι ψηλά βαλμένοι,
Κώλοι σαν φράπες τουρλωτοί και κώλοι κρεμασμένοι.

Κώλοι κομψοί, συμμετρικοί και περιποιημένοι
και κώλοι ασουλούπωτοι «μπόγοι κακοδεμένοι».

Κώλοι σαν τριαντάφυλλο και κώλοι σαν αχλάδι,
κώλοι που προκαλούν κλωτσιά κι άλλοι που θέλουν χάδι.

Κώλοι σαν αλαβάστρινοι που μοιάζουν με καθρέφτη,
κώλοι που θέλουν φίλημα κι άλλοι που θέλουν νέφτι.

Κώλοι σπανοί, δασύτριχοι, κώλοι σαν κολλιτσίδες
και κώλοι που στενάζουνε από αιμορροϊδες.

Κώλοι ακριβοί, κώλοι φτηνοί, μονάχα δυο παράδες
και κώλοι που προσφέρονται εις τους κωλομπαράδες.

Κώλοι «τοιούτων», ευτραφείς, μοσχοπουδραρισμένοι
και κώλοι απλησίαστοι γιατ’ είναι λερωμένοι.

Κώλοι αριστουργήματα, όλο καλλιγραφία
και κώλοι σαν της μυλωνούς την ανορθογραφία.

Κώλοι που σε ζαλίζουνε σαν τους κρυφοκοιτάς
και που σε κάνουνε να λες... «ή ταν ή επί τας»!

Κώλοι όπου το βλέμμα σου δεν ξεκολλά ευκόλως,
που τους θωρείς όταν περνούν κι αναφωνείς: «Τι κώλος!»