Νοιώθω τον κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
Και να μου λές πως είναι οι ελπίδες μου τυφλές
Τα πάντα πέρνουνε φωτιά στο πέρασμα μου
Κι ανακυκλώνονται σαν άδικες ψυχές

Στα δάχτυλα μου μία πένα κι ένα ζάρι
Είναι η τύχη ή οι νότες της ζωής
Αυτά που σ’έφεραν ακόμα πιο κοντά μου
Δεν είναι ψέμα μία αλήθεια να αρνηθείς

Μα η αγάπη σου παιδί που με τρομάζει
Νοιώθω τα χείλη σου να έρχονται κοντά
Για μια στιγμή βλέπω το σώμα μου ν’αλλάζει
Και ταξιδεύω από τ’αστέρια πιο ψηλά

Μα αν μου πείς αυτός ο κόσμος σε τρομάζει
Και δεν αντέχεις άλλο αυτή τη λογική
Κλείσε τα μάτια σου σφιχτά και χαμογέλα
και άσε το όνειρο να γίνει η ζωή

Μα είναι ψέμα να μου πεις γι’αυτό τον κόσμο
πως είν’ στα μέτρα μου φτιαγμένος για να ζώ
σε ένα λουλούδι πως χωράει η αγάπη
και η ευτυχία σ’ένα πένθιμο ταγκό

Μα εγώ πιστεύω στη δική σου την ελπίδα
Και στων ματιών σου την περίεργη σιωπή
Που πάντα μέσα μου μιλάει την αλήθεια
Μην είσαι άγγελος που ξέμεινε στη γή