Μεσα στα χρόνια που θα γεννιόμουνα
μικρή θα έπιανα τη μουσική
Με παίχτες σπουδαίους φιλίες θα έκανα
Και θα ταν η ζωή μου σαν μια γιορτή

Μεσα στα χρόνια που θα μεγάλωνα
Θα ταν ολα ασπρόμαυρα ρομαντικά
Τους ποιητές με το μικρο θα τους φώναζα
Και θα ταν τα πάλκα ολα γνωστά

Μεσα λοιπόν στα χρόνια που θα ωρίμαζα
Τραγούδια θα χα γράψει σε φίρμες πολλές
Γυναίκες θρύλους και αντρες με ανάστημα
Θα ηχογραφούσα στα στούντιο του χθες

Κοιτα ομως ολα στο τωρα επανέρχονται
Οι τότε σπουδαίοι, οι θρύλοι κοιτούν
Τους νέους τους άγνωστους
Πως ζουν πως παλευουνε
Κάποιος να τους πιστέψει σαν τότε ζητούν