Στις άδειες μου τις Κυριακές
Τηλέφωνο χτυπάει
Αγάπες φίλοι αγκαλιές κανείς δεν με χωράει

Ο χρόνος μέσα μου κυλά
Αργά σαν τον αιώνα
Και οι σκέψεις άφησαν στο νου ατέλειωτο χειμώνα

Νύχτωσε τώρα νύχτωσε
Το αστέρι μου θα απαρνηθώ
Νύχτωσε τώρα νύχτωσε
Στις στάχτες μου θα κοιμηθώ

Τον εαυτό μου συναντώ
Τον πιο σκληρό εχθρό μου
Καταστροφές κόντρα στο θες να κάνει στο μυαλό μου

Το ψέμα μου ξερά κλαριά
Και σπίθα η ψυχή μου
Μόλις σε κάψω εαυτέ θα βγω απ’ τη φυλακή μου