Μες στο μικρό αυτό βυθό που μου ‘χουν δώσει
δέκα επί δέκα εκατοστά να κολυμπάω
θα πάρω φόρα να βγω έξω να τους φάω
μα ποιος να σπάσει το γυαλί και να με σώσει

Μου φτιάξαν κόσμο με πολύχρωμα πετράδια
μου χτίσαν κάστρο ψεύτικο να πιάνει χώρο
τους έδωσα όλη την τρέλα μου για δώρο
κι αυτοί ένα έντονο μπλε φως μες στα σκοτάδια

Ένα χρυσόψαρο θυμάται μόνο δυό στιγμές
κι είναι ένας πολύ καλός μεζές για γάτα
δεν έχει τύψεις αναμνήσεις κι ενοχές
Αρλέτα μάζεψε αυτή τη σερενάτα

Όταν με δεις έλα και κλείσε μου το μάτι
μοιάζεις διπλάσιος μέσα απ’ αυτή τη γυάλα
ρίξε με στον ωκεανό να παίζω μπάλα
και μη με βάζεις για ενέχυρο Σωκράτη

Πέφτει το βράδυ και ανάβουνε τα φώτα
νοιώθω πως πάλι μάτι δεν θα κλείσω
ας είχα κάποιον έστω λίγο να μιλήσω
μπροστά στου κάστρου μου τη κλειδωμένη πόρτα

Ένα χρυσόψαρο θυμάται μόνο δυό στιγμές
κι αυτές ανθρώπου νους δεν τις σηκώνει
ξύπνα μικρέ και λύτρωσέ με αφού το θες
πέτα με με τη γυάλα μου απ΄ το μπαλκόνι

Αφού να ονειρευτώ δεν μου επιτρέπεται
όπως κι εσένα αφού πατήσεις τα σαράντα
γιατί ένα ψάρι μπορεί όντως να μη σκέφτεται
μα όπως λέει κι ο Iggy Pop ξέρει τα πάντα