Άχ, πάλι μπροστά σε μια σκηνή, ηθοποιός.
Άχ, πολύ μικρός, για τους μικρούς κάπου χλωμός.
Άχ, έτσι κι εσύ που μ’ αγαπάς, κορμί κλειστό,
αχ, όσο θα ζεις, ηθοποιός σ’ έργο παλιό.

Άχ, και μυστικά αν μας κρατάς ερωτικά,
αχ, πάλι εδώ θ’ ακροβατείς, στα σκηνικά.

Ηθοποιοί μπορεί κι οι δυό,
για να κρατάμε μυστικό,
αυτά τα δυό μικρά παιδιά κι αυτά τα άχ
που ξεψυχούν, σαν τα πολλά και τα μεγάλα σχεδιά μας.

Άχ, λόγια μισά, ρόλοι μουντοί, σχέδια παλιά,
μα, σαν θα με βρείς σε μια σκηνή, μια αγκαλιά.