Μαζί με κότες θα κάνω παρέα,
να συνηθίσω κι εγώ τους ανθρώπους,
ζωή στα πούπουλα, να ψάξω τρόπους,
να χρωματίσω καφέ τα όνειρά μου.

Και σε κοτέτσι στενό θα με βάλουν
και θα ζητώ ταπεινά την τροφή μου,
χρήματα ξόδεψα στη λογική μου
και στο φαΐ μου θα φτύνω ιδέες.

Κάθε πρωί θα ξυπνώ με τις κότες,
θ’ αναρωτιέμαι σκυλίσια απορία,
λόγια θα τρώω στεγνά στη γωνία,
θα ευχαριστώ με ψηλά το λαιμό μου.

Κι όλες οι κότες θα ξέρουνε ότι,
μόνο την πείνα αν θέλουν να σβήνουν,
τροφή γι’ ανθρώπους κυρίως θα γίνουν,
για άλλες κότες να κάνουνε χώρο.